Nasza II-ligowa drużyna juniorów przyjmuje pomału ostateczny kształt. Zostało do obsadzenia ostatnie miejsce. W przeciągu 2-3 tygodni wszystkie nazwiska składu powinny być już znane. Tych, którzy są pewni udziału, zachęcam do dodatkowej pracy. Tym, którzy jeszcze walczą o miejsce, kibicuję.
Turniej szachowy juniorów z okazji święta 3 Maja. 11.05.2024, Nyski Dom Kultury, godz. 10.00. Tempo 10 minut na zawodnika. Wpisowe 30 zł. Nagrody: słuchawki bezprzewodowe Sony, samochód sterowany Carrera, głośnik bezprzewodowy, gry (Mafia, Pytanie czy wyzwanie itp.). Serdecznie zapraszamy!
Pierwsze mistrzostwo Polski dla Gekona Nysa! W mistrzostwach Polski amatorów (do 2100) rozgrywanych w Sianożętach złoty medal z wynikiem 8 z 9 partii zdobył Rafał Zgadzaj! Wielkie brawa!
W finale ogólnopolskim Licealiady, rozgrywanym w Pokrzywnej 17-20 kwietnia, 16. miejsce zdobyło I LO Nysa, w którego składzie wystąpiło 3 graczy Gekona Nysa. Dominik Czak, Emilia Pietrzak, Piotr Jabłoński i Marta Opałka wygrali 3 mecze i zdobyli 9 punktów. Mistrzem Polski została ekipa I LO Białystok. Brawo!
W wyniku pozytywnego rozpatrzenia programu "64 kroki do mistrzostwa" nasz klub pozyskał dotację w wysokości 10 000 zł z Urzędu Miasta i Gminy Nysa. Dotacja ta w całości będzie przeznaczona na wyjazdy juniorów klubu Gekon Nysa na turnieje. Dziękujemy nyskim władzom za wsparcie finansowe oraz życzliwe podejście do szachów młodzieżowych.
Wśród nagrodzonych Polonia Nysa (Ł. Gadzina, M. Byrski), Gekon Nysa (K. Szcześniak), Nyska Formacja Obronno-Taktyczna (C. Pryga), Fort Nysa (M. Latawski), Niwnicki Klub Karate (P. Rajkowski), Klub Żeglarski Nysa (J. Jałoszyński) i KS Luks Nysa (P. Zenowicz)
Zaproszenie na turniej - 27-28.04, Wrocław, ul. Jedności Narodowej 117, Centrum Kreatywności Talent. Grupy: 6, 8, 10, 13 lat oraz open. Można zdobyć V, IV, III, II, I i KM. Zgłoszenia tel. 796822343.
Turniej rodzinnych dwójek (jeden do 15 lat, drugi starszy) na rynku w Krnovie 18 maja 2024. Poczęstunek i dobra zabawa gwarantowane. Organizatorzy gorąco zapraszają.
Emilia Pietrzak, Marta Opałka, Kornelia Starczyńska i Maciej Wilman ze złotem, Kacper Kraska i Natalia Pietrzak ze srebrem, Jakub Nowacki i Nikola Starczyńska z brązem indywidualnych mistrzostw Opolszczyzny juniorów w szachach szybkich w Niemysłowicach! Wielkie, wielkie brawa! Gekon Nysa wciąż najbardziej medalodajnym klubem szachowym na Opolszczyźnie!
Mistrzem świata federacji World Gekon Association na rok 2023 w klocu została para Leszek Kraska/Kacper Kraska. Oni przez rok będą dzierżyć ten zaszczytny tytuł. Wielkie gratulacje!
Jest nowy rekord! W rozwiązywaniu zadań (Puzzle Storm na Lichessie - 3 minuty) Michała Rząsę z 45 p. zdetronizował Paweł Kocierz, zdobywając aż 50 punktów. Czy jeszcze ktokolwiek zdoła pobić ten rekord?
Witam na stronie Akademii Szachowej Gekon. Ten zakamarek Internetu jest miejscem dla graczy oraz wszystkich, którzy lubią wesołe historie o mistrzach i fuszerach (Relacje z imprez). Ambitni mogą pogimnastykować mózg w dziale Kombinacje (z zadaniami o różnej trudności), a tym, którzy chcą grać lepiej, sugeruję zerknięcie do działu Trening.
Zapraszam
KM Konrad Szcześniak
Uczenie szachów w najmłodszych grupach wygląda mniej więcej tak:
- Szafy! Szafy! Pan od szafów przyszedł! - krzyczą przedszkolaki i galopem szturmują drzwi sali wykładowej. Nie ma znaczenia, że pod pachą wywrotka nierozłączka, buźka upaprana buraczkami, a w ręku łyżka, pamiątka po niedokończonym obiedzie. Szybko, szybko, bo wszędzie i zawsze biegną, wracają, biegną. I tylko paru stoi niezdecydowanych, ponieważ chcieliby do ubikacji, lecz się boją, że ktoś zajmie ich stoliczek.
Pan od szafów musi wysłuchać wszystkich ważnych opowieści, spamiętać kto kogo i za co, a potem jeszcze znaleźć radę. Z reguły salomonową.
Pytania dzieci dzielą się na ważne i bardzo ważne. Oto przykład z ostatnich zajęć:
- Czy pan ma takie same szachy jak ja?
- A jakie ty masz szachy?
- Takie jak pan.
Potem następuje szturm szachownic. Nie wszyscy szturmują. Kilku usiłuje się dobrać do pomocy naukowej – komputera, do czego wystarczy, bagatelka, złamanie hasła. Przedszkolaki podchodzą do problemu profesjonalnie:
- Wpisz „kotlet”. Nie pasuje? To „zupa”. Też nie pasuje? Ale się mocno zabezpieczył. Cwaniak!
Młodzi szachiści mają swoje kryteria oceny siły gry. Najsilniejszy jest ten, kto ma najwięcej figur w zaciśniętych rękach. Nie na stole, nie w kieszeni, tylko w rękach. Nie może już wręcz grać, a bierek nie wypuści. Naprawdę silny starszak jest nimi napchany tak, że aż mu wypadają przez palce. Chwyta je wtedy momentalnie łokciami, by utrzymać prestiż (oraz by przeciwnik cichcem nie ustawił ich sobie znów na szachownicy).
Czy zajęcia są trudne? Skądże! Trudne jest utrzymanie powagi, gdy np. przy omawianiu bicia i wyjaśnianiu, że zabitą bierkę należy zabrać z szachownicy, okazuje się, że nie ma już czym grać. Dzieci „zabrać” traktują dosłownie i ciężko im potem te bierki odebrać.
Taki młody mistrz potrafi przyjść do trenera z nieszczęśliwym wyrazem twarzy i z wielkim rozżaleniem oświadczyć, że już nigdy nie zagra z tym i tamtym, bo mu czytają w myślach.
Gdy rozdaję kartki z zadaniami, muszę dopilnować, by wszystkie były identyczne, by żadna nie miała choćby kreski długopisem, choćby ryski ołówkiem. Kartka natychmiast staje się trędowata, nawet wziąć nie chcą, o rozwiązywaniu nie mówiąc.
Przedszkolaki, w przeciwieństwie do wielu starszych, nie znają lęku przed komputerem. Drobne paluszki jeszcze ześlizgują się z myszki, a już machają nią dziarsko, śmigają po klawiszach po omacku, bo literki to przecież na razie wielka tajemnica.
Jeszcze zanim wypakuję komputer, miejsce, gdzie wg nich przebywa, otoczone jest wianuszkiem niecierpliwych. Patrzę, gdzie go umiejscowić, a piramida główek już podąża za moim wzrokiem. Trudno ich odpędzić, trzeba wyznaczać kolejki, dopchanie się do myszki, ba, zerknięcie w monitor przez plątaninę głów jest bardzo trudne. Wszyscy bardzo starają się ograć żelaznego przeciwnika.
Przedszkolaki współpracują. Każdy stara się wnieść swą cegiełkę - zaproponować ruch lub ostrzec przed niebezpieczeństwem. Jest ono jednak niewielkie - zawsze przecież można cofnąć lub zapytać nauczyciela o podpowiedź.
Dzięki programowi nauka staje się weselsza. Na scenę wkraczają baśniowe stwory. Mlaszczą, rechoczą, wybuchają. Już po jednej turze przedszkolaki poprawnie zajmują opozycję czy realizują jakiś inny kanon szachowej sztuki. Ale pytane o największą zaletę gry z komputerem odpowiadają: „Nie podsłucha, jak się naradzamy!”.
Przy omawianiu jakiegoś kolejnego zagadnienia odwróciłem się do starszej grupy, by i jej coś zademonstrować. Gdy po sekundzie znów zerknąłem w tył, stwierdziłem, że maluchy akurat skończyły budowanie czwartego piętra wieży z szachowych bierek, a by do piątego dosięgnąć, już się, szczęśliwe, gramolą na stół. Nim złapałem akrobatów, poczułem, że coś mnie szturcha w bok. To jakiś szkrab wsadził sobie wieże w oczy, wyciągnął ręce w przód i szedł, mrucząc, „Jestem cyborgiem, jestem cyborgiem”.
Entuzjazm dzieci to skarb i ogromny kapitał. Tylko tyle trzeba, by wychować dobrego szachistę, czyli myślącego samodzielnie człowieka. Jakiś nadzwyczajny talent wcale nie jest potrzebny. W przeciwieństwie do niektórych ogłupiających gierek szachy doskonalą pamięć, gimnastykują umysł, uczą przegrywać i wyciągać z przegranych wnioski. Zapewniają przynależność do inteligentnej, ciekawej, globalnej społeczności. A jeśli ktoś chce je traktować sportowo? Cóż, w przeciwieństwie do piłki kariera może trwać do późnej starości.
Konrad Szcześniak